Witam, ostatnio żyję w ciągłym pędzie. Praca , dom, praca , dom. Nie mam czasu na nic poza pracą . Spędzam w niej po kilkanaście godzin dziennie. A w nocy kiedy śpię śnią mi się niezałatwione sprawy z pracy. Jestem już bardzo zmęczona , wyglądam jak wrak człowieka. Moja cera wygląda jak cera osoby zmarłej... Nawet jak jakimś cudem zdarzy mi się mieć jeden dzień wolny to nie mogę sobie znaleźć miejsca. Krzątam się z konta w kąt. Myślę cały czas o pracy i o tym co aktualnie zalega na moim biurku w pracy. Czym mogłabym się zająć będąc w tym czasie w pracy. Powiem więcej nawet mam wyrzuty sumienia, że za mało pracuję i że nie wyrabiam się z tym co powinna danego dnia. Dodatkowo jeszcze codziennie zabieram pracę ze sobą do domu i zanim pójdę spać  "odrabiam zaległości". Chyba jestem uzależniona od pracy. Sama już nie mam pojęcia jak to zmienić. Niby bardzo mnie męczy ta sytuacja ale nie potrafię mniej pracować.

Witam serdecznie. Ja czytając twój post odniosłem silne i nieodparte wrażenie, że jesteś prawdziwą pracoholiczką . Żyjesz z pracą i dla pracy. Wyłącznie dla pracy . Wychodzi na to, że nie masz życia poza swoją pracą. Nie jest to dobre. A nawet ośmielę powiedzieć więcej moim zdaniem jesteś silnie uzależniona od pracy. Bardzo dużą wagę przywiązujesz do pracy, moim zdaniem zbyt dużą. Może już czas zwolnić, przystopować, odetchnąć pełną piersią i zacząć żyć od nowa. Sama nie dasz rady , musisz koniecznie udać się po fachową pomoc do specjalisty. Najlepiej udaj się na psychologa gabinet-psycholog.pl/psycholog/ , który pomoże ci przezwyciężyć tę przypadłość jaką jest pracoholizm. Na szczęście można to schorzenie skutecznie wyleczyć.

Chyba z ogromną przykrością muszę stwierdzić , że chyba masz rację. Musiał mi ktoś obcy to uzmysłowić. Prac jest całym moim życiem i nie mam nic poza pracą. Straciłam rodzinę , straciłam przyjaciół, straciłam swoje pasje, straciłam hobby. Nawet mój ukochany pies umarł i zostałam sama . Praca była i jest dla mnie najważniejsza a to ogromny błąd, dziękuję za zwrócenie uwagi na problem .